บท 907

พวกเขาชี้นิ้วนินทาลับหลังเรา ช่างน่าโมโหจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก การแก้ไขวิกฤตในช่วงคับขันสำคัญกว่า

ตอนนั้นพี่หงก็เดินเข้ามา ตบไหล่ฉันพลางพูดว่า "อาฮัว ยืนเหม่ออยู่ทำไม คุณเถี่ยนเถี่ยนถามอะไรนายอยู่นะ!"

แม้แต่เธอก็มาเติมฟืนเข้ากองไฟอีก ฉันรู้สึกว่าตัวเองช่างโชคร้ายเหลือเกิ...