บท 922

เสียงลมหายใจที่สั่นสะเทือน

มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ตัวว่าเสียงนั้นดังมาจากร่างของผม เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาด้วยความสงสัย เสียงลมหายใจอันยาวนานก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ตูม! แก้วหูของทุกคนสั่นสะเทือนจนเจ็บปวด บางคนทนไม่ไหวต้องยกมือขึ้นปิดหู ผู้กำกับรองทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงพาคนเข้ามาปลุกผม

น่าเสียดาย...