บท 196

ฉันรู้สึกงงๆ กับสิ่งที่แม่พูด แต่ในขณะเดียวกัน เกาเสวียก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ ฉันก็ไม่อาจเชื่อได้จริงๆ ว่าในสถานการณ์แบบนี้ เธอยังคงสงบนิ่งได้

แม่ของฉันพูดแค่ประโยคเดียวแล้วก็เดินออกไป ตอนนี้ฉันกับเกาเสวียต่างมองหน้ากัน

"แม่ของคุณแอบยืนฟังอยู่หน้าประตูใ...