บท 52

ไม่มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธความสดใสตรงหน้านี้ได้ แน่นอนว่ายกเว้นคนที่ชื่อหลิวเซี่ยฮุ่ยในประวัติศาสตร์ที่ไม่รู้ว่ามีตัวตนอยู่จริงหรือไม่

ผมจ้องมองร่างกายของเกาหมิน มันช่างยั่วยวนจนถึงขีดสุด ผมหายใจหอบ สติสัมปชัญญะถูกกลบด้วยความต้องการไปหมดแล้ว

ผมพยักหน้า แล้วพูดว่า "อยาก...อยากได้!"

"ฮ่าๆ..." เกาหมิน...