บท
1. บทที่1
2. บทที่2
3. บทที่3
4. บทที่4
5. บทที่5
6. บทที่6
7. บทที่7
8. บทที่8
9. บทที่9
10. บทที่10
11. บทที่11
12. บทที่12
13. บทที่13
14. บทที่14
15. บทที่15
16. บทที่16
17. บทที่17
18. บทที่18
19. บทที่19
20. บทที่20
21. บทที่21
22. บทที่22
23. บทที่23
24. บทที่24
25. บทที่25
26. บทที่26
27. บทที่27
28. บทที่28
29. บทที่29
30. บทที่30
31. บทที่31
32. บทที่32
33. บทที่33
34. บทที่34
35. บทที่35
36. บทที่36
37. บทที่37
38. บทที่38
39. บทที่39
40. บทที่40
41. บทที่41
42. บทที่42
43. บทที่43
44. บทที่44
45. บทที่45
46. บทที่46
47. บทที่47
48. บทที่48
49. บทที่49
50. บทที่50
51. บทที่51
52. บทที่52
53. บทที่53
54. บทที่54
55. บทที่55
56. บทที่56
57. บทที่57
58. บทที่58
59. บทที่59
60. บทที่60
61. บทที่61
62. บทที่62
63. บทที่63
64. บทที่64
65. บทที่65
66. บทที่66
67. บทที่67
68. บทที่68
69. บทที่69
70. บทที่70
71. บทที่71
72. บทที่72
73. บทที่73
74. บทที่74
75. บทที่75
76. บทที่76
77. บทที่77
78. บทที่78
79. บทที่79
80. บทที่80
81. บทที่81
82. บทที่82
83. บทที่83
84. บทที่84
85. บทที่85
86. บทที่86
87. บทที่87
88. บทที่88
89. บทที่89
90. บทที่90
91. บทที่91
92. บทที่92
93. บทที่93
94. บทที่94
95. บทที่95
96. บทที่96
97. บทที่97
98. บทที่98
99. บทที่99
100. บทที่100
101. บทที่101
102. บทที่102
103. บทที่103
104. บทที่104
105. บทที่105
106. บทที่106
107. บทที่107
108. บทที่108
109. บทที่109
110. บทที่110
111. บทที่111
112. บทที่112
113. ช่วยเอริคเคลื่อนย้าย
114. อพาร์ตเมนต์เมท
115. เซาแธมป์ตัน
116. ผู้ชายที่แตกหัก
117. ความเจ็บปวดและความเศร้า
118. ความสุขกับความเจ็บปวด
119. เขาสามารถจัดการได้หรือไม่?
120. เดอะ บีม
121. ด้านหลังประตูปิด
122. ห้องเรียนเก่า
123. ความกังวล
124. ค้นหาทริสตัน
125. บทที่ 125: ลงสู่ความมืด
126. เมื่อร่างกายแตก
127. น้ำหนักของการรอ
128. การวาดเส้น
ย่อ
ขยาย
น้ำหนักของการรอ
มุมมองของทริสตัน
ผมนั่งโก่งตัวอยู่บนเก้าอี้ในบริเวณห้องพักรอ เอาศอกเท้าเข่า กุมขมับ แต่ละวินาทีบดขยี้ประสาทของผมราวกับกระดาษทราย เอโลน่าอยู่ที่ไหนสักแห่งหลังกำแพงเหล่านั้น ซีดเซียว เปราะบาง และไม่ได้สติ
ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคริสมาถึงแล้วจนกระทั่งรู้สึกถึงอ้อมแขนของเธอโอบรอบตัวผม “พ่อ!” เธอเปล่ง...
