บท 130

ผมสั่นสะท้านกับคำสารภาพนั้น คำพูดสั่นสะเทือนผ่านตัวผม ขณะที่คำและตัวเลขแวบผ่านความคิด ทาบทับเหนือตัวผม

ชาร์ลส์ปล่อยเสียงครางต่ำปลอบโยน และโอบกอดผมไว้ "ไม่เป็นไรนะ เราคุยกันได้ หายใจเข้าลึกๆ"

แต่ผมทำไม่ได้ ลมหายใจผมติดขัด สะดุดเหมือนกำลังเกิดอาการแพนิค ผมรู้สึกได้ว่าเสียงครางต่ำของเขากำลังช่วย แต่ม...