บท 178

แสงแดดอ่อนๆ ลังเลที่จะลอดผ่านม่าน ปลุกฉันจากการหลับใหล ฉันไม่ได้ฝัน แต่ก็ไม่อาจเรียกว่าเป็นการนอนที่สบายนัก ความอบอุ่นทำให้ฉันลืมตายาก ตรึงฉันไว้ในห้วงนิทรา แต่เมื่อชาร์ลส์ขยับตัว ฉันก็ห้ามตัวเองไม่ได้ กลิ่นเลือดจางลงมากแล้ว แทบจะหายไป มีเสียงดังหึ่งๆ เขาพลิกตัวและลุกออกจากเตียง ฉันขมวดคิ้ว ลืมตาขึ้...