บท 212

ฉันทรุดตัวลงบนเบาะทันทีที่ชาร์ลส์วางสาย ความคิดของฉันยังแจ่มชัดแม้หน้าอกจะรู้สึกแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ฉันเงียบไปตลอดทางที่เหลือ ปล่อยให้ฤทธิ์ของยาที่อีสันให้มาและคำพูดของชาร์ลส์ค่อยๆ จางไป เมื่อรถจอดสนิท ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ทุ่งกว้างทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เป็นสีทองใต้แสงอาทิตย์ยามบ่าย รถเงียบลงเมื่อค...