บท 229

มีเสียงคลิกเบาๆ เมื่อประตูปิดลง ทิ้งให้ฉันยืนอยู่คนเดียวในโถงทางเดิน รู้สึกเหมือนถูกตบหน้า ความช็อคต่อสู้กับความโกรธภายในตัวฉัน เขากล้าดียังไงมาปิดกั้นฉันแบบนี้ คำตอบโต้พุ่งขึ้นมาที่ลำคอฉัน แต่มีบางอย่างในน้ำเสียงจริงใจของเขาทำให้ฉันยั้งไว้ เมื่อความโกรธของฉันเริ่มจางลง เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยในตัว...