บท 231

ชาร์ลส์

เสียงเคาะประตูของเกรซแทรกผ่านม่านหมอกแห่งการค้นคว้าที่กำลังกลืนกินผมอยู่ ผมหวังว่าจะพบคำตอบซ่อนอยู่ในตำราและม้วนหนังสือที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วห้องทำงาน ผมรู้ว่ามันอยู่แถวนี้ แต่หาไม่เจอ

ผมลุกจากโต๊ะ เดินข้ามห้องไปเปิดประตู เกรซยืนอยู่ตรงธรณีประตู ไหล่ห่อเล็กน้อย เธอดูหม่นหมอง เศร้าสร้อย หม...