บท 239

ความตึงเครียดบีบรัดในท้องของผมขณะที่เดินไปยังห้องทำงานของเอสเม่ บทสนทนาที่ชวนให้รู้สึกไม่สบายใจกับเกรซยังคงหนักอึ้งในอากาศ ความทรงจำที่แตกกระจายและความสงบที่เธอเพิ่งค้นพบทิ้งคำถามไว้มากกว่าคำตอบ

ผมผลักประตูเปิด พบเอสเม่กำลังสนทนาอย่างลึกซึ้งกับอีสัน เขานอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาหนังเก่า ถือไอศกรีมลอยอย...