บท 88

เช้าวันถัดมา ฉันกระโดดลงจากเตียงในเวลาเดียวกับที่ชาร์ลส์ตื่น แม้ว่าจะยังมีความเมื่อยล้าหลงเหลืออยู่ในร่างกาย แต่ฉันมีความสุขและเหมือนลอยไปทั่วบ้านด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้ อีสันกลับมาแล้ว ชาร์ลส์กับฉันทานอาหารเช้าด้วยกันและจูบลากันก่อนที่เขาจะออกไป ฉันให้อาหารเซซิลกับริชาร์ดและกำลังเขย่งเท้าด้ว...