บท 1164

ทันทีที่เสิ่นเว่ยรู้สึกขนลุกไปทั่วร่างกาย ใจของเธอก็เต็มไปด้วยลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

ไม่นานนัก ลางสังหรณ์ของเธอก็เป็นจริง

“เสิ่นลั่วเสวี่ย——หึหึ——เสิ่นลั่วเสวี่ย——”

เสิ่นเว่ยตาเบิกกว้าง พยายามกลั้นความรำคาญที่เกิดจากเสียงหัวเราะของเธอ ถามเสียงแข็งว่า “เธอเป็นใคร? ทำไมโทรศัพท์ของเสี่ยวห่าวถึงอยู่ในมือเธอ...