บท 1214

จิ่นซือเฉินถูกผลักจนเกือบล้ม โชคดีที่มือของเขาจับขอบเตียงคนไข้ทัน ทำให้เขายืนมั่นคงได้

เสินเว่ยที่เมื่อกี้ยังดูดีอยู่ก็จู่ๆก็กอดหัวและห่อตัวด้วยความหวาดกลัว มองจิ่นซือเฉินด้วยสายตาตื่นตระหนก

สักพัก เธอก็รู้ตัวว่าตัวเองตอบสนองเกินไป รีบไปช่วยพยุงจิ่นซือเฉินด้วยความตกใจ

“พี่ซือเฉิน ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั...