บท 1247

ลู่เอี้ยนไป๋หายใจสะดุดเล็กน้อย ดวงตาที่มักจะอ่อนโยนของเขาดูเหมือนถูกปกคลุมด้วยหมอกบางๆ ราวกับว่าในโลกที่เงียบสงบนี้มีเพียงเธอคนเดียว

หว่าค่อซินหายใจถี่ขึ้น ขนตาสั่นเหมือนปีกนกตัวน้อยที่ตกใจ

ทั้งสองคนจ้องมองกันและกันโดยไม่พูดอะไร

เวลาราวกับหยุดนิ่ง

อุณหภูมิในห้องค่อยๆ เพิ่มขึ้น

บรรยากาศที่คลุมเครือไห...