บท 13

ถึงโรงพยาบาลก็เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว เจี่ยนซือถือกล่องข้าวเดินไปที่ห้องผู้ป่วยของเสี่ยวไป๋

เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไป ลู่เอี้ยนไป๋ที่ดวงตาหม่นหมองก็กลับมีแสงสว่างขึ้นมา เขากระโดดลงจากเตียงและพยายามวิ่งไปหาเจี่ยนซือด้วยเท้าเปล่า

แต่เมื่อส้นเท้าสัมผัสกับพื้นเย็นๆ เขาก็นึกถึงคำเตือนของเจี่ยนซือในวันนี้ ...