บท 154

เหมือนมีสายฟ้าวิ่งผ่านร่างกายทั้งหมดของเขา

หลู่โย่วถิงแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ไม่รู้จะวางมือวางเท้าไว้ที่ไหน

ผ่านไปสักพัก เขาก็รู้สึกตัว ยื่นมือออกไปช้าๆ เตรียมจะโอบเจียนซือ

แต่ยังไม่ทันได้แตะตัวเจียนซือ เจียนซือก็เหมือนจะรู้สึกตัวขึ้นมา ตระหนักได้ว่าการกระทำของตัวเองไม่เหมาะสม จึงปล่อยหลู่โย่วถิงออกด้ว...