บท 195

เจี้ยนซือหยุดชะงักไปชั่วขณะ คิดว่าตัวเองฟังผิด มองเขาอย่างเงียบๆ พบว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น สีหน้าจริงจังและเคร่งขรึม 'พุช' เสียงหัวเราะหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

"ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะ?"

คำถามนี้เหมือนแสงรุ่งที่ส่องสว่างในความมืด ทำให้ลู่โย่วถิงมีความหวังเล็กๆ ขึ้นมา: "ไม่ใช่เหรอ?"

เจี้ยนซือเก็บยิ้ม ทำ...