บท 207

เจี่ยนซือเฉินยิ่งมั่นใจในสิ่งที่คิดไว้ในใจ เขากอดเขาแน่นๆ ปลอบโยนว่า "ไม่ต้องห่วงนะ แม่ของฉันมีบุญมาก เธอจะไม่เป็นอะไรหรอก"

"ฮึ..."

ลู่โย่วถิงหัวเราะเบาๆ เหมือนเสียงที่ออกมาจากลำคอ ลางเลือนและไม่จริงจัง

เขาดูแปลกไปมาก จนเจียนซือเฉินอดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง "พ่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ไม่รู้ทำไ...