บท 242

เธอยิ่งสงบเท่าไร ซูหวั่นก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น

กลับมาถึงบ้านแล้ว ซูหวั่นล็อกประตูบ้าน แล้วจับหน้าของเธอขึ้นมาอย่างเร่งรีบ "ซือซือ ตอนนี้เราอยู่บ้านแล้ว ไม่มีใครอยู่รอบๆ ถ้าเธอเสียใจก็ร้องไห้ออกมาเถอะ ร้องออกมาจะรู้สึกดีขึ้น เก็บไว้ในใจจะทำให้แย่ลง"

เจียนซือมองเธอด้วยสายตาไร้ชีวิตชีวา "ร้องไห้...