บท 282

ลู่โย่วถิงรีบพาจ้านซือเฉินไปโรงพยาบาลในตอนกลางคืน

ลู่เอี้ยนไป๋ไม่ได้เจอพวกเขามานาน เมื่อเห็นพวกเขา น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลออกมา เขากระโดดลงจากเตียงไม่สนใจความเย็นของพื้น วิ่งไปกอดจ้านซือเฉินและร้องไห้เบาๆ

"พี่ชาย ในที่สุดพี่ก็มาหาผมแล้ว พี่รู้ไหม ผมคิดถึงพี่มาก ทำไมพี่ถึงไม่มาหาผมนานขนาดนี้ แล้วเยว่เ...