บท 318

เสิ่นซิวอี้มองเขาด้วยสายตาเย็นชา

"ถ้าพูดไม่เป็นก็หุบปาก!"

"ก็จริงนี่นา ผมแค่..." ยังพูดไม่ทันจบ เมื่อเห็นสายตาเตือนของเสิ่นซิวอี้ เขาก็กลืนคำพูดที่เหลือกลับไป หุบปากอย่างว่าง่าย

เสิ่นซิวอี้ชี้ไปที่ผู้หญิงข้างๆ พร้อมกับยิ้มกลบเกลื่อน "น้องสะใภ้...เอ่อ..." พอพูดออกไปก็รู้ว่าผิดทันที จึงรีบเปลี่ยนคำเรี...