บท 442

ลู่โย่วถิงเพิ่งออกจากห้องหนังสือ เตรียมตัวกลับไปจัดกระเป๋าเพื่อออกเดินทาง แต่ถูกจี้เป่ยหานขวางทางไว้

เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตัวเก้ๆ กังๆ อยากพูดแต่ไม่พูด ลู่โย่วถิงยกคิ้วถามว่า "ซานเส้า มีอะไรหรือเปล่า?"

"ขอโทษ!"

ลู่โย่วถิงมองเขาอย่างประหลาดใจ "อืม?"

จี้เป่ยหานไม่เคยขอโทษใครมาก่อน อายจนแทบไม่รู้จะทำยังไง...