บท 575

ลู่หยาคิดว่าเวลานี้ควรปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง ตัวเองไม่ควรอยู่ที่นี่ จึงมองไปที่ฉือเทียนไป๋ด้วยความอาลัย ก่อนจะก้มหน้าแล้วหมุนตัวออกจากสำนักงาน พร้อมกับปิดประตูให้พวกเขาอย่างเอาใจใส่

ฉือเทียนไป๋มองเห็นสีเลือดที่ค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าของเจี่ยนซือ หัวใจเหมือนถูกมดนับพันกัดกิน

เขาหันหน้าหนี ไม...