บท 653

เมื่อเจี้ยนซือมาถึงห้องฉุกเฉิน เธอเห็นซือไห่อานยืนอยู่ที่หน้าประตู ดูเหม่อลอยมองไปยังประตูห้องฉุกเฉินที่ปิดสนิท

ในเวลาเพียงสั้นๆ ที่ไม่ได้เจอกัน เขาดูเหมือนแก่ลงมาก

เงาหลังของเขาดูเหงาหงอยเป็นพิเศษ

เจี้ยนซือรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างบอกไม่ถูก เธอรีบเดินไปข้างเขาและเรียกเบาๆ ว่า “ลุงซือ...”

ซือไห่อานมุ่ง...