บท 82

วันรุ่งขึ้น

ลู่หย่ามาที่โรงพยาบาลเพื่อเอาเอกสาร

ลู่โยวถิงจ้องมองเขาด้วยสายตาเหมือนนกเหยี่ยว ไม่กระพริบตาเลยแม้แต่น้อย สายตาของเขามืดมนและไม่สามารถอ่านอารมณ์ได้

ลู่หย่ารู้สึกขนลุกเมื่อถูกจ้องมอง และมีความรู้สึกไม่ดีที่ทำให้เขาอยากหนีไปจากที่นี่ทันที

“ถ้าบอสไม่มีอะไรแล้ว ผมจะกลับบริษัทนะครับ”

ลู...