บท 908

หวังหลันกำลังตากผ้าอยู่ที่ระเบียง เมื่อได้ยินคำพูดของเขา มือที่ถือไม้แขวนผ้าก็หยุดชะงัก ลืมที่จะตอบสนอง

อากาศรอบๆ ดูเหมือนจะหยุดไหลเวียน

ผ่านไปสักพัก หลิงชางจึงหาคำพูดของตัวเองเจอ

“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไร? เขา...เขาเป็นคนที่อยู่ในอาการโคม่า?”

เสิ่นเจ๋อหิงรู้สึกตัวว่าพูดผิด รีบอธิบายว่า “คุณพ่อ...