บท 913

หลิงเวยนั่งอยู่บนชิงช้าในสวนสาธารณะ เท้าทั้งสองข้างแตะพื้นเบาๆ ชิงช้าแกว่งไปมาอย่างช้าๆ

เวลานี้ในสวนสาธารณะไม่มีใครเลย มีเพียงเธอคนเดียวที่นั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยว

เธอพิงศีรษะกับเชือกที่แขวนชิงช้าไว้ ดวงตาจ้องมองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย

เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่จะไปรับใบทะเบีย...