บท 1122

อันหน่วนและอันอันนอนอยู่บนเตียง

อันอันทนความง่วงไม่ไหว ในที่สุดก็หลับไป

อันหน่วนมองดูอันอันแล้วรู้สึกขำ

แต่ก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ

เธอรู้สึกว่าเธอเป็นหนี้เด็กคนนี้มากเหลือเกิน

เธอก้มลงจูบที่หน้าผากของอันอัน

อันอันร้องออกมา “แม่...”

อันหน่วนตกใจเล็กน้อย

คิดว่าเธอทำให้อันอันตื่น

กำลังจะปลอบเขาให้หลับต่อ

แ...