บท 160

อันหน่วนรับรังนกจากลุงจงแล้วกินทีละคำ

"ลุงจง ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันหรอก ทำงานเสร็จแล้วไปพักเถอะ" อันหน่วนพูด ไม่อยากให้ลุงจงลำบาก

"แก่แล้ว ไม่ค่อยง่วงหรอก อยู่เป็นเพื่อนเธอดีกว่า" ลุงจงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

อันหน่วนยิ้มอย่างเงียบๆ

รู้สึกว่าชีวิตในชาติก่อนนั้นไม่มีความหมายเลยจริงๆ

ชาติก่อนอันหน่วน...