บท 232

“ยื่นมือมาให้ฉัน” เสี่ยวหนานเฉินเรียกเธอ

เสียงของเขาอ่อนโยนมาก

เซี่ยชีชีกัดริมฝีปาก

เธอไม่อยากยื่นมือให้

แม้ว่าเมื่อเขาเรียกชื่อเธอเมื่อครู่ หัวใจของเธอจะรู้สึกสะเทือนเล็กน้อย

แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขาได้

ทั้งสองคนชัดเจนว่ากำลังมีความตึงเครียด

เสี่ยวหนานเฉินอธิบาย “ฉันใช้ไม้เท้...