บท 372

ค่ำคืนมืดมิดมาก

เมืองเจียงไม่มีทัศนียภาพยามค่ำคืนเหมือนเมืองชิง ไม่มีแสงจันทร์นอกหน้าต่าง มืดมิดไปหมด

อันหน่วนพิงอกเย่จิ่งห้วยอย่างเงียบๆ ฟังเสียงหัวใจที่เต้นอย่างแข็งแรงของเขา

ใครจะคิดว่า

เพียงแค่เย่จิ่งห้วยจากไปไม่กี่วัน เธอกลับนอนไม่หลับไปหนึ่งสัปดาห์

รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป

ขาดไปมากมาย

เธอหันไปกอด...