บท 394

ห้องโถงของบ้านพักตากอากาศ

จู่ๆก็เกิดความเงียบขึ้นไม่กี่วินาที

แม้แต่เสียงร้องไห้ของหลิวเฟิ่งก็หายไป

หลิวเฟิ่งกำลังส่งสายตาให้เหวินชิงชุ่ย ให้เธอรีบพูดอะไรออกมา

แต่จริงๆแล้วเหวินชิงชุ่ยไม่ได้มองหลิวเฟิ่งเลย เธอมองอันเหยียนหยวนด้วยสายตาเหี่ยวย่นและมีน้ำตาในดวงตา

อันเหยียนหยวนมองเห็นดวงตาที่แดงของแม่เข...