บท 456

"ขอบคุณค่ะ" อันหน่วนกล่าวขอบคุณทันหยู่เฟย

ทันหยู่เฟยเหมือนเพิ่งได้สติกลับมา เขาพูดว่า "ผม...ผม...ผม..."

"มีอะไรก็ให้ฉันจัดการเอง อย่ากลัว" อันหน่วนพูด

ทันหยู่เฟยพยักหน้าอย่างใจหายใจคว่ำ

"ดึกแล้ว กลับกันเถอะ" อันหน่วนพูดอย่างสงบ

เธอมองกู่เหยียนเฉิงที่นอนอยู่บนพื้น ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ไม่มีความรู้สึ...