บท 645

ในห้องอาหาร อันหน่วนจ้องมองเย่จิ่งหวายอย่างแน่นหนา

รู้สึกว่าเย่จิ่งหวายใช้เสียงที่เรียบง่ายที่สุด พูดคำที่เศร้าที่สุด

“ครั้งนั้นที่ไปฝึก บังเอิญตรงกับวันเกิดของฉัน” เย่จิ่งหวายพูดเบาๆ “ตอนที่ต้องจากกัน แม่ของฉันทำบะหมี่ยาวอายุให้ฉันหนึ่งชาม เธอบอกว่า ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอคือฉันกับน้องชา...