บท 949

“ดี” เสียงของเย่จิ่งหวายที่อดทน ถูกกลั้นออกมาจากลำคอ

อันนวี่ขยับตาเล็กน้อย

น้ำตาที่อยู่ในดวงตา ถูกกลั้นลงไปอย่างยากลำบาก

ทั้งสองคน มองหน้ากันโดยไม่พูดอะไร

หลังจากวันนี้ ก็จะเป็นการแยกจากกันตลอดกาล

ตี้จื่อหนานมองพวกเขาอย่างเย็นชา ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พูดเสร็จแล้วใช่ไหม?!”

“อืม” อันนวี่ตอบเสียงเบา

จ...