บท 996

ในห้องโถง

เวลาราวกับหยุดนิ่งไป ความสงบสุขและความงดงาม

เบซี่พันแผลให้เยจิ่งหวายอย่างตั้งใจ

หลังจากพันแผลเสร็จแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นสายตาของเยจิ่งหวาย

สายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความเอ็นดู รอยยิ้ม...หรือว่าเธอคิดไปเองอีกแล้ว? ทำไมมันถึงหายไปในพริบตา

เยจิ่งหวายเบนสายตาออกไป ทำท่าทางห่างเหิน "ขอบคุณ"...