บท 111

“ลู่...จิ้ง...สิง!”

เสียงที่ฉีกขาดของซูเนี่ยนดังก้องเหมือนเสียงไม้แห้งผุพัง ชื่อของชายคนนี้ถูกเธอเปล่งออกมาทีละคำ

อากาศเริ่มเบาบางลงเรื่อยๆ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตาย!

ในหัวของเธอแว้บขึ้นภาพของแม่ที่รักเธอ ภาพที่แม่ถือเค้กมาให้เธอในวันเกิด

“เนี่ยนเนี่ยน เป่าเทียนเร็วๆ สิ!”

สายตาอันเปี่ยมไปด้วยความ...