บท 132

ฟู่ซือเยี่ยนใช้มือกดแผลที่ยังคงมีเลือดไหลของหมิงซี ความโกรธเกือบจะท่วมท้น “ทำไมไม่บอก!”

หมิงซีเงียบสงบ ใบหน้าไม่มีแม้แต่แววความเจ็บปวด เธอยิ้มหวานให้เขา “เมื่อเทียบกับการอยู่กับคุณ ความเจ็บนี้นับเป็นอะไรได้”

มือที่กดแผลของฟู่ซือเยี่ยนสั่น ใบหน้าทั้งหมดซีดขาวเหมือนคนที่เสียเลือดมาก

เขาไม่คิดว่า เพ...