บท 221

เสียงดังแหลมเสียดหูของผ้าฉีกขาด—

คอขาวราวกับเครื่องปั้นดินเผาของหมิงซีสัมผัสกับอากาศเย็นอย่างฉับพลันจนตัวสั่นเล็กน้อย

“อ๊า!”

หมิงซีร้องเสียงหลง ยาออกฤทธิ์ยังไม่หมด ทำให้เธอไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือขึ้น

“อย่า...อย่าทำร้ายฉัน”

เธอพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีถอยหลัง น้ำตาทำให้ผ้าปิดตาชุ่ม

ร่างที่มองเห็นอย่างเล...