บท 31

ลมเย็นๆ พัดผ่านผิวขาวนวลของหมิงซี ทำให้เธอขนลุกไปหมด

ความโกรธทำให้ฟู่ซือเยี่ยนขาดสติ เขามองไปรอบๆ ด้วยสายตาลึกซึ้ง

ใบหน้าของเธอใต้ร่างเขาสวยงามเหมือนดอกท้อ ลำคอเนียนละเอียดยังมีรอยของเขาอยู่

ในท่ามกลางหิมะขาวโพลน มีจุดสีแดงที่ทำให้คนรู้สึกกระหาย

ผิวของเธออ่อนนุ่ม แค่ถูเล็กน้อยก็จะมีรอยลึกที่หาย...