บท 594

ในพริบตา ความสิ้นหวังถาโถมเข้ามา

กระแสลมเย็นในความมืดเหมือนสัตว์ป่าที่จ้องมองมิ้งซีอยู่ตลอดเวลา พร้อมที่จะกลืนกินเธอทุกเมื่อ

มิ้งซีห่อตัวในผ้าห่มผืนเดียวที่สามารถกันหนาวได้ หนาวจนไม่สามารถคิดอะไรได้แล้ว

ความหวังเดียวของเธอคือฟู่ซือเยี่ยน หากทุกคนรู้ว่าเธอหายตัวไป เขาน่าจะคิดได้ว่าเธออาจอยู่ในสำนักงา...