บท 742

เธอค่อยๆคลำหาปลายไผ่ที่เธอเจอเมื่อคืนเพื่อจะตัดเชือกที่มัดมือของเธออยู่ แม้ว่าจะช้าแต่เชือกก็เริ่มคลายตัวลง บวกกับเมื่อวานเธอก็คลำหามาสักพัก ในที่สุดเชือกก็ถูกตัดออก

เธอลุกขึ้นอย่างเบาๆ รู้สึกว่าตัวเองเบาเหมือนนกแอ่น แปลกที่ว่าเธอไม่ได้กินข้าวแม้แต่คำเดียวมาเป็นเวลาสองวันแล้ว แม้แต่น้ำก็ไม่ได้ดื่ม แ...