บท 806

หวังไห่ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าอย่างมาก ริมฝีปากของเขาสั่นระริกอยู่ครู่ใหญ่ แล้วพูดว่า “ฉีฉี ลูกไปรอพ่อที่ห้องอื่นนะ”

หวังฉีไม่ยอมไป พูดว่า “พ่อคะ หนูรู้ไม่ได้เหรอคะ?”

“เชื่อฟังนะ ไปห้องข้างๆ”

หวังไห่พูด

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถให้ลูกสาวรู้ได้ ถ้ารู้ จะต้องโทษตัวเองอย่างแน่นอน ภาระความรู้สึกผิดนี้ ให้เขาแบ...