บท 166

เสิ่นไป๋ลู่ไม่ทันตั้งตัว รู้สึกเพียงแรงมหาศาลที่ต้านทานไม่ได้พุ่งเข้ามา ทำให้เธอถอยหลังไปหลายก้าว จนในที่สุดก็ทรงตัวไม่อยู่ ล้มลงไปนั่งกองกับพื้นอย่างน่าอนาถ

"พี่รองคะ! ผู้หญิงคนนี้เอารองเท้าแตะตบหน้าหนูก่อน รอยรองเท้าแตะที่ชัดเจนบนหน้าหนูเนี่ยแหละคือหลักฐาน!"

เสิ่นไป๋ลู่ร้องโหยหวนพลางทุบกำปั้นลงกับ...