บท 34

เสิ่นจิงเจวี๋ยรีบหยุดรถ แล้วก้าวเท้าเร็วๆ วิ่งเข้าไป

เขาเอ่ยขึ้น: “ไป๋เสี่ยวเสี่ยว”

ไป๋เสี่ยวเสี่ยวได้ยินเสียงจึงค่อยๆ หันกลับมา ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นมีรอยยิ้มจางๆ ที่คล้ายมีคล้ายไม่มี เพียงชั่วพริบตานั้น ราวกับลูกศรที่พุ่งตรงเข้าปักกลางใจของเสิ่นจิงเจวี๋ย

เสิ่นจิงเจวี๋ยคิดในใจเงียบๆ: “เธอสวยจริ...