บท 73

เห็นหานเซี่ยนเดินออกจากประตูไปอย่างหงอยๆ เหมือนลูกหมาที่ถูกเจ้าของทิ้ง ถังเชี่ยวเอ๋อร์ก็อดหัวเราะออกมาเสียงดังไม่ได้

"ไม่จริงน่า เสิ่นจิงเจวี๋ย ฉันเริ่มสงสารหานเซี่ยนแล้วนะ!"

กุมท้องหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง พอถังเชี่ยวเอ๋อร์กำลังจะหยุดหัวเราะได้ ก็เงยหน้าขึ้นเห็นผ้ากันเปื้อนสีชมพูผืนเล็กที่ผูกอยู่บนต...