บท 1166

เจียงเหลี่ยหยางได้ยินคำพูดของเธอแล้วก็หยุดเดิน ก้มหน้าขอโทษเธออย่างจริงจัง

“เรื่องนี้ฉันผิดเอง ฉันพูดผิดไป ฉันไม่ควรพูดอะไรไม่คิด ขอโทษนะ ครั้งหน้าฉันจะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว”

เมื่อสบตากับสายตาจริงจังของเขา ซูอินก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา

เธอกัดริมฝีปาก น้ำตาเอ่อขึ้นมา แต่ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว

“ช่างเถอะ...รู...