บท 187

เจียงเสียนเยว่รู้สึกน้อยใจจนตาแดงก่ำ พยายามกลั้นน้ำตาที่เอ่ออยู่ในตา "ขอโทษค่ะ ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรร้องไห้ แต่ฉันเป็นห่วงน้องชายของฉันจริงๆ..."

เจียงซันหยางรีบจับไหล่ที่สั่นของเจียงเสียนเยว่ด้วยความเป็นห่วง "พี่สาว ไม่ต้องเป็นห่วงผม ผมไม่เป็นไรจริงๆ!

เรื่องนี้ผมรับผิดชอบเอง พี่อี้นจะจัดการผมยังไง ผ...