บท 430

“มิ่งฉงฉัน...”

ซาเพ็งตาแดงก่ำ น้ำตาไหลพรั่งพรูลงมา

เจียงมิ่งฉงไม่ได้รู้สึกสงสารเมียที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นของตนเอง เขาเพียงเดินไปข้างเตียงผู้ป่วย ลากเก้าอี้มานั่งลงเงียบๆ มองลูกชายคนเล็กที่ยังไม่ฟื้น

กู้ซินซินมองตามเจียงเซียนเยว่ที่ออกจากห้องผู้ป่วยไปแล้วก็หันกลับมา มองซาเพ็งที่กำลังบีบน้ำตา...

...